Mustafa beni arayıp kızla konuştuğunu, telefonda ağlayarak annesinin anladığını söylediğini söyledi. Ben olayı pasif olarak takip edecektim, herşeyden benide haberdar edecekti hemen, olaydan uzak kalmayacaktım, ki mümkün değildi zaten. Annesi durumu öğrenmiş ve kızı zorlayarak nasıl oldu, kim yaptı gibisinden baskılar kurarak mustafayı çağırtmış. Benle konuştuktan sonra yola çıkan mustafa, kızla beraber buluşup kızın annesinin yanına gittiler. Hamilelik olayını öğrendiğimizden beri onlarda bikaç kez yüzyüze görüşmüşlerdi, mustafa çekiniyordu sanırım kızdan, bu yüzden gidene kadar bişey konuşmamışlar. Vardıklarında kızın annesi bunları oturtmuş karşısına, olayı detayına kadar dinlemiş. Mustafa korkuyu, siniri, heyecanı, pişmanlığı, üzüntüyü her duyguyu o an yaşayarak ağlamaya başlıyor. " Genciz yaptık bi hata, kimse böyle olsun istemezdi, bu saatten sonra yapabileceğimiz bişeyde kalmadı " diyerek ağlamaya devam ediyor. Kızın annesi anladığım kadarıyla, bunların üzerine fazla gitmiyor, ama mustafanın ailesiyle görüşmek istediğini söylüyor. Mustafa bunu en baştan istemiyordu zaten, ne kadar istemediğini söylesede kadın kabul etmiyor. Başka bi zamana erteleniyor sadece. Anneside ne yapmaları gerektiğini çözemiyor, " kızın babasına da söylemeyin, artık burda benimle kalacak kızım, müdürle konuşup okulada gitmezsin artık lysye şurda ne kaldı, burda çalışırsın. Senin hamilelik olayını kapatmamız içinse hemen evlenmeniz lazım, doğum yaptığında erken doğum diye geçiştiririz. Sizi en kısa sürede evlendirmemiz lazım, bu yüzden seninde ailenle hemen konuşmamız lazım" diyor. Olay evliliğe gelmişti anlayacağınız. Ama bizim planımızda evliliğin bu kadar erken olacağı yoktu, kız bunu kabul etsede mustafa kabul edemiyor, ve mustafayı yaptığı şeyden suçlamadım hiç bi zaman ama olayın daha iyi bi sonuca bağlanması için benden de söz ediyor kadına. Kadın neye uğradığını şaşırıyor tabi, mustafa yetmiyormuş gibi birde piyasaya ben çıkıyorum ve olaylar dahada karışıyor.