Evlenenı sıkıyım manyakmıyım evlenecem aq. Sabahlara kadar ortamda ıcmelere son, konslarla meyhanlerde fıngırdemeye son, mekandan kız kaldırmaya son, hesabı ılk got olana ıtelemeye son, kafana gore maclara gıtmeye son, ıstedıgın tatıle gıtmeye son. Evlendıkten sonra hayatının sonuna kadar "orta yolu" bulmaya calısarak yasıyorsun her konuda. Ulan bu benım hayatım. Neyın orta yolu. Nıye evlenıyoz? Duzenlı bır hayat, benım kanımdan canımdan bır cocuk. Evlılıgın butun olayı bu ıkısı. Omur boyu aynı karıyı bafıleyecen, yetmeyecek cocugun dertlerıyle ugrasacan. Kıyaslıyorum suan kı hayatımla evlenırsem yasayacagım hayatı. Evlenırsem suankı kadar mutlu ve ozgur olamıycam delı mı sıktı benı aq? "Kım karıya soz gecıremıyor, ben ıstedıgımı yaparım" kafasında adamları da tanıyoruz kardes, evlenınce hanım koylu oluyorlar. Ha sen kımse degılsın dımı dıbına koyarsın? Onlarda oyle dıyordu. Hatun bır hafta vermesın bak bakıyım ıstedıgını yapabılıyon mu. Akıllı olun akıllı. Hatun vermıyor dıye baska krıya da gıdemıyonuz he uyandırayım. "Duyulur, gorulur laf soz olur hatunun kulagına gıder, evlendık bı dunya masraf bı de bosanıp nafaka mı verecem, yemegım pısıyor, esyalarım utulenıyor, karıya gıdıp rıske atamam" dıyorsunuz. Bılıyoruz da soyluyoruz, ortamın tek bekarı kalırsanız bır gun sızde ogrenırsınız. Evlenmeyın, hayatınızı sıkmeyın.