Umarım buradaki birçoğunuz aşk acısını tatmıştır.

Belki nedensizce ayrıldın, belki kafalar uyuşmadı, belki senden daha iyisini buldu, belki daha zenginini, belki aldattı, belki abisinden dayak yedin, belki platoniktin. Ama bir şekilde aşk acısını tattın. Şimdi onu kızı düşünün ve yakın sigaraları beyler, hayatınızı gibeceğim.

Onunla yürüdüğün her yol, her kaldırım taşı aklındadır. Ama artık onsuz yürüyeceksin. ikinci bir ayak sesi olmayacak yanında.

Onun umrunda olmadığını öğrendiğinde, kendini sanki evinden uzakmış gibi hissettin. Sanki gittiğin yerler yabancıydı, konuştuğun kişiler sanki hiç tanışılmamış, yediğin yemek ilk kezmiş gibi sanki.

Onunla bir daha el ele tutaşamayacaksın. Elleriniz terlemeyecek. Ojeleri sökülmeyecek. Artık ne sen ısıtıcısın, ne o üşüyen.

Gözlerine eskisi gibi bakamayacaksın. Işık gözlerinde nasıl kırılıyor, hangi renge dönüyor bilemeyeceksin. izleyemeyeceksin. Anca fotoğraflarına, yanında sevgilisiyle.

Aynı kaldırımın üzerinde yürüyemeyeceksin. Sağına çekip araba geliyor buradan yürü diyemeyeceksin.

Boynuna gömülüp kokusunu 10 saniyede 5 yıl gibi içine çekemeyeceksin.

Ondan ziyade sadece kokusuna bile aşıkken, sadece kokusunu bile hissedemeyeceksin.

Onun uğruna tokatladığın huur evlatlarını bir kez daha döveceksin.

Yere bakıp yürümek, önüne bakıp yürümekten daha çekici gelecek. Çünkü yere bakarken onu daha rahat düşünebildiğini farkedeceksin.

Annenle birlikte kız arkadaşını mutfakta sana yemek yaparlarken izleyemeyeceksin. Anneni ve sevgilini, bir daha aynı yerde göremeyeceksin.

Dünya nüfusu senin için 7 milyar da 1 kişidir. O zamandan beridir, uzun zamandır, ve hala...

Hadi eyvallah.