Kapı açılır açılmaz annemin bana sarılması bir oldu;ne de olsa anneydi.
Babamda;tebessüm ediyordu, geleceğimden haberi olan yakın komşular
bir de bir kaç akraba ve tabi amcam ve teyzemgil gelmişti.

içeriye geçtikten sonra direk salona geçtim;annem börekleri, kurabiyeleri dizmiş
ve tabi çayı da koymuştu.

Sohbet muhabbet ilerliyordu;
-"Oğlum senin görevin neydi?" Ferit amcanın bu sorusuyla yüzümü ona çevirdim,
-"Piyadeyim abi normal eğitim-güvenlik görevleri işte"
-"Oğlum ben askerliğimi piyade komando olarak Kayseri'de yaptım.
Bizim zamanımızda öyle gevşek askerler yoktu şimdi var, aahh ahh"

Erkeklerin bulunduğu salonda ki yeni konu "eski ve yeni askerler"idi.
Herkes bir askerlik anısı anlatıyor komikse gülünüyor;eğer içinde şehit varsa
"Allah gani gani rahmet eylesin"diyorduk.

-"Lan bana bak var mı gönülde biri?"

Bu konularda yaşım ilerlemesine rağmen nedense utanıyordum;
bu yaşıma kadarda herhangi bir kızla samimi bir muhabbet etmişliğim de yoktu.

-"Ferit amca başımızı eğitimden mi kaldırıyoruz?"diyerek konuyu kapatmaya
çalıştım ki başarılı olmuştum.

Saat 21.30'u gösterdiğinde misafirlerin çoğu gitmişti.
Erken kalma sebepleri anlayacağınız üzere "gidelimde hasret gidersinler" mantığıydı.

Salonda amcam olmasına rağmen;
-"Baba ben bizimkilerle buluşmaya gidiyorum müsaadenizle var mı bir isteğiniz dışarıdan?"
-"Efe gille mi?"
-"Evet"
"Selam söyle anana sor lazım mı bir şey diye?"
-"Tamam hadi görüşürüz baba, amca tekrardan sağ olasın geldiğin için"
-"ne demek yeğenim?"

Amcam ile sarıldıktan sonra annem gil yengemle mutfakta konuşuyorlardı.
Onların yanına gidip gideceğimi haber verdim.

Ardından tekrar istanbul sokakların daydım