Karanlık sokaga çökmüştü, sokak lambalarinin loş ışıginda otobus duragina dogru yuruyordum.O gun olanlari düşünmeye basladim. Gercekdende cok guzel bir gundu ama belkide sadice benim icin guzel bir gundu, prensesimin mutluluk gulusleri, bana uzun uzun sarilislari,o parildiyan gozler... Keske biraz daha onu gorebilseydim. Hava bana gore karanlik degildi cunku: O benim gündüzümü aydinlatan güneşimm, yalniz gecelerime yol gosteren en parlak yıldızımdı prensesimm...

Otobuse binmiştim. Kulakligimi takip telefona bakiyordum. Heralde prensesim resim atmistir diye bakinicakken whatsapp dan mesaj geldi.
""Prensesimmm: Görüntü."""
Daha ayrilali 25-30 dk olmuştu. Tekrar heyecanlandim ve mutlulukla mesaji actim.
Prensesimmm:Herşey için çok tesekkur ederim, iyiki geldin iyiiikiii varsiiinnn ,seni cooook seviiiyoooruumm, Benii hiicc terketmee