Kader acıya kanattı gönlümü

Affet; o kadar tatlı olamaz canın
Birisi ikinci kez kırarsa seni; o zaman darıl

Kalp saftır ya her şeyi umut sanar

Kokuna sarıldım, meşgule verdim hayatı

Gözlerime bakıp anla! insanlık iki ayak üzerinde yürümek değildir

Bana bir bardak sen gerekiyor baş ucumda

Verdim kalbi, bari iade etmeyin
Senin yaptığına ihanet denir

Aynı gökyüzüne bakan başka şehirleriz

Sen “gel” desen bana, ben kavimler göçüydüm

Her an kıskançlığım tutar burada kokunu bıraksalar
Azrail’i gebertirim, O bile dokunamaz sana

Gülüm anla beni, yeniden özlemek seni,
Aynı siyah beyaz ve aynı güneş ay gibi ve
aynı yerde aynı havayı soluyoken de dahil
Seni kaybettiğim limana tekrar dönememek gibi
Ne olur anla beni, yeniden özlemek seni
Aynı gece gündüz ve aynı ellerin gibi
ve aynı yerde aynı havayı soluyoken de dahil
Beni defalarca öldürsen de ölememem gibi.

Yokluğun en zirvesine taşıyansın kadın beni

Bigün annem bir ip, bir sandalye başında bulmasın beni.

Umarım rahatsındır. Hayatına bensiz bir güneş sığdır.
içinde yan. De ki bu cehennemin fazlalığı mı?

Korkularını ufak ufak atıyorsun
Umutlarınla tek başına kalınca

Biri kollarımda uyuyup gitmem diyordu gitti
Biri can verip de ölsem bitmez diyordu bitti
Yüreğim ses etmez inanır, sözler şerefsiz oldu
Bu yolun sonu yok ne olur söz verme sen de aşkım