Esra T anlatıyor.

Başımdan geçenler anlatmakla tabir edilecek kadar basit şeyler değil . Herşey istanbula geldikten 6 ay sonra başladı.
Herşeyi geri de bırakmıştım köyümü ailemi arkadaşlarımı kisacasi hayatımı. Dayım yalnız başına istanbul Gültepe de bir gece kondu da yaşıyor du . Kendisi güvenlik görevlisi ve geceleri çalışıyordu genellikle. Bir gece ben yine evde yalnız tv izleyip uzaniyordum. Kapının caldigini duydum kapiya yoneldim ve dayimin dedikleri aklıma geldi benim anahtarim var burda kapı çalarsa açma derdi . Bende mahallede ki tekinsiz tiplerin bir oyunu olduğunu düşündüm korkarak salona geri döndüm.
Salona geri gelişimde tv nin Kapalı olduğunu fark ettim halbuki ben açık bırakmıştım. Tv ekranına yansımasına baktığımda ömrümde korkmadigim kadar korkmus ve urpermistim koltukta yanımda birinin oturduğunu görüyordum. Kafamı sağ tarafıma çevirip bakamadım ama ekrandan onun bana baktığını gorebiliyordum.