O kokuyu tekrar teneffüs etmek için her şeyimi verirdim. Bir insanı takip etmenin ne kadar yanlış bir davranış olduğunun farkındaydım. Fakat bu sefer şartlar farklıydı. Arya'mı seneler sonra tekrar koklamıştım.
Ağır ağır adımlar ile mesafeli bir şekilde peşine koyulmuştum. Kafasında kulaklık yavaş yavaş ilerliyordu. Güneş saçlarına vuruyordu ve ışıl ışıl parlatıyordu.
Sanırım evi epey bir uzaktı. Karşıdan karşıya geçerken sağına ve soluna bile bakmıyordu. Hemen arkasındaydım ve kafasını çevirdiği an beni oracıkta kıpkırmızı yapabilirdi.
Karşından süratli bir şekilde araba geliyordu ve onun haberi bile yoktu.
Son adımı atmadan onu kolundan tutup geri çektim. Korkmuştu, korkmuştum.
Kolunu fazla sıktığımı fark bile edemiyordum. Ciddi bir ses tonu ile

"Canimi yakiyosun" dedi.