Arkamı döndüğümde takım elbiseli, en az boyları 1.80 olan kas yığınları ile karşılaştım. Omzumda hâlen oluşan baskıyı hissedebiliyordum.
Soğuk bir bakışma sonrası hızlı ve öfkeli adımlarla mekândan uzaklaştım. Işıklarda geçiyor, sağıma soluma bile bakmadan küfrederek evin yolunu tutuyordum.
Aklım hâlen ondaydı. Aklım çıkıyor fakat o benim aklımdan çıkmıyordu.
Caddeler el ele tutuşan çiftler, aynı tişörtleri giymiş romantik sevgililer ve mutluluğu sadece elini tutabileceği birilerinde aramaya çalışan insanlarla doluydu.
Tam caddeyi döndüğümde;
kafasında kulaklık, bir eli telefonda diğer eli ise saçlarında olan, orta boylarda, sarı saçlı bir kız ile çarpıştım. Daha doğrusu resmen omuz attım. Tüm suç küçük hanımdaydı. Kulaklığı çıkarması ile

"Önüne baksana odun" demesi bir oldu.