skype yükledim telefonuma, arkadaşlarla konuşmak için. bir baktım kendi resmim var, bir profil. ulan dedim bu ne? bir baktım yıllardır kullanmadığım mailimin profili. dedim dur şunu bir açayım. şifreyi mifreyi unutmuşum tabi. biraz uğraştım, ettim açtım.

maillerime bakayım dedim, hepsi gitmiş. outlook mu ne bir gibim olmuş, gelen kutusu her yer bomboş. ama kişiler duruyor. bir baktım o.

nasıl bir his tanımlayamam. çocukluk anısı desen değil, çocukluk arkadaşını görmek gibi desen değil... gibim sonik, dünyanın en garip hislerinden biri.

bir baktım, adı soyadı ve başka bir soyadı.

evlenmiş.

kocasıyla resmi var.

hemen facebook'u açıp arattım. anında çıktı...

kocasını nasıl tarif edeyim... göbekli, kara, tam amca işte mk. alnında saçlar seyrelmiş. güvenlik görevlisi tipli bir herif. ama facebook hesabı yok adamın. enteresan ama öyle.

çocuğu kucakta daha. hiç anlamam kaç yaşında bilmiyorum da, kıvırcık bir oğlan.

kız... tanıyamadım.

çok yaşlanmış. bütün fotoğraflarına baktım... sadece bir fotoğraf. oğluna doğum gününde o salak saçma kukuletayı takarken çekilmiş bir fotoğrafta benziyor hatıralarımdaki kadına...

o fotoğraf da 2012'de çekilmiş dıbına koyim... profil resmindeki fotoğraf... yaşlanınca bu hale dönüşeceği aklımın ucuna gelmezdi.

çok güzeldi. keşke hep öyle hatırlasaydım. kocasını görüp gibik bir vicdan azabı içime oturmasaydı.

neler dedi adama acaba... beni anlattı mı? hiç sanmam.

oğlumuza koyacağımız ismi konuşmuştuk. bu değildi. ahmet gibi bir isim koymuşlar...

çok garip... gerçekten çok garip.