Kızlar her zaman kendini haklı gören varlıklar idi. Haksız oldukları konuyu evire çevire uzatır, mutlaka bir çıkış yolu bulurlardı.

"Pardon küçük hanım, siz bana çarptınız. Hem işlek bir cadde de kulaklık ile geziyorsunuz, hemde gözleriniz telefonda"
diyerek kendimi savundum.

Gözlerini devirerek uzun süre baktı. Aman Allahım! Gözlerinde makyaj yoktu ve tam bir ceylanı anımsatıyordu. Sessiz bakışları birden soğuk bir hava aldı ve

"iyi günler, özür dilerim"
diyerek yanımdan hızlıca geçti. istemsiz bir şekilde saçlarının kokusunu içime çektim. Bu koku bana Arya'yı hatırlatıyordu.
Bu koku Arya'nın olmalıydı peki Arya neredeydi ?