Yaşanmış bir olaydır, en ufak yalan en ufak uydurma yoktur. Olay halen devam ettiği için birnevi kafamı dağıtmak, sizlere derdimi anlatıp belki de bir umut derman bulmak için yazıyorum bu satırları..

Tarihi tam hatırlamıyorum fakat yaklaşık olarak geçen sene Yılbaşından sonraydı ocağın ikinci haftası gibi olmalı kışın o soğuğunda beni yataktan kan, ter içerisinde uyandıracak kadar korkunç ve ne olup bittiğini kavrayamayacak kadar karmaşık kabuslarla başladı herşey. O zamanlar gördüğüm kabuslarda daha önce hiç gitmediğim mekanlar, hiç görmediğim insanlar, garip ve insan olmayan varlıklar ve istisnasız her seferinde gördüğüm bana acıyarak ve ağlayarak bakan yaşlı bir kadın vardı. Bütün bu kabuslar beni deli gibi korkutuyor ama hiç kimseye anlatmıyordum. Annem tabi bende gariplikler sezmeye başlamıştı bir süre sonra "oğlum birşey varsa anlat bak, dök içini" dedikçe ben "birşeyim yok anne of, işine bak" gibi ergence cümleler kuruyordum. Ama ne zaman birine "birşeyim yok desem" o gece gördüğüm kabuslar çok daha korkunç oluyordu, uyutmuyordu adeta "demek birşeyin yok he" dercesine mesaj veriyorlardı bana.