Tren gelmişti. Trene binip boş ilk vagon da bir yere oturdum. Pencere kenarı olması güzeldi, en azından dışarıyi izleyip vakit geçirmeyi planliyordum.
Az zaman sonra bilet kontrolü yapan memur yanıma gelip nereye doğru gidiyorsun delikanlı cümlesiyle sessizliği bozmuştu.
B: Karacasu köyü varmış tayinim oraya çıktı oraya gidiyorum.
Birden yüzü beyazladi bir süre sessiz kaldıktan sonra
M: O köy hakkında hiç iyi şeyler söylemiyorlar. Oraya gittiğin de göreceğin şeyler seni korkutabilir. Akşam ezanindan sonra o köyde kimse dışarı çıkmaz ta ki sabah ezanı duyulana kadar.
Neyse 2 durak sonra ineceksin hazırlan diyip yanımdan ayrıldı.
Ne dediğini anlamamistim neyden bahsediyordu. Bu soruların cevabını ancak köye gittiğim zaman anlarım deyip trenin durması ile indim.
Saat 11 e geliyordu. Köye giden yol baya zordu. Her yer çamur ve çakıl taşları ile doluydu. Uzaktan birkaç ev lambası görüyordum. Yoluma devam ederken birden birinin bana seslendigini duyar gibi oldum. Bu ses annemin sesi idi. Ormana doğru baktım bende başka yaşam belirtisi yoktu. Yanlış duyduğumu zannedip köye nihayetinde vardım.