12 KASIM 2036…
ÜMiTKÖY….
ANKARA….

Dün gece hiç uyuyamadım desem yeridir.
Sağa dön sola dön bi türlü uyuyamadım. Sabaha karşı içim geçmişte uyuyabilmişim neyseki…
Sabahtan beri kimse odaya gelmedi veya bizi çağırmadı..
Aslında bekledik ama olmadı.. bizde Denizle beraber yemek için aşağı indiğimizde bütün ihtiyarların bir masada gülerek bir şeyler konuştuğunu gördük…
Dünkü olaydan bahsediyorlardı…
Aslında olay komik değildi ama ayaklarımın ucuna düşen yürüyen kafası sanırım Burak’a komik gelmiş sonradan.