Beni bilen bilir panpalarım ben ayştayn. Bigün gene bi bilim konferansındayız bizim tayfa hep burda newton arşimet falan... Keyfimde yok zaten elimde şarap dolanıp duruyorum. Kalabalık bi grup önümde kahkahalarla kendinden geçerken içilerindeki bir kız beni görünce geldi yanıma (k)kız(b)ben
K:Nasılsınız beyefendi çalışmalarınızı büyük bir zevkle takip ediyorum
B:Teşekkür ederim(ne anlıyo ki amk)
K:Nasıl yapıyosunuz o küçük detaylardan büyük varsayımları çıkarmayı mesela o atomu parçalamanız beni benden aldı.
Nerden çıktı bu kafa gibiyo derken arşimet imdadıma yetişti.
A:Hanımefendi gelin size hamamdaki gümüş tasın hikayesini anlatayım.
K:Olur peki memnun olurum
Neyse ki kurtulmuştum ama şimdilik. Aradan 5-10 dk geçti bu tekrar geldi.
K:Profesör
B:Buyrun
K:Nediyorum biliyormusunuz neden evlenmiyoruz? böylece doğacak çocuğumuz zekasını sizden güzelliğini de benden alır... mükkemmel bir varlık getiririz bu dünyaya!
işte o an kafamın içindeki ışık parladı ve ağzımdan kelimeler dökülüverdi
B:Ya görünüşünü benden zekasını sizden alırsa?
Buda böyle bi anımdır panpalarım...