Şehrin girişinde otogar vardır hiç olmadığı kadar sessizdi otogar da ne bi hareket eden otobus ne de sağa sola koşuşan valizli insanlar kimseler yoktu. Hepimizin ifadesi değişmişti korku kaplamıştı icimizi endişeyle beraber.
Otogara en yakın ev benimkiydi hemen mahalleme surdum arabayı burası da aynıydı hic bi araba hareket bile etmiyordu ,dışarıda çocuklarla oynamıyordu , teyzeler sokaklarda çekirdek çıtlamiyordu hatta kekolar bile yoktu güzel mahallemin köşe başlarında..
Eve vardım kapıyı actim demir kapıyı , asansörün kapısı açıktı hemen girdim baktım bizim kapıcı kanlar içinde yerde boynundan oluk oluk kan akıyor daha yeni yarası , üst kata eve koştum kapıyı açtım ve o manzara yıllar geçse de unutamadığım manzara...