Yaklaşık 8-9 ay süre (tam hatırlamıyorum) ne ferre ne istimna olmadı hayatımda. Çok fazla değişim hissetmiştim kendimde ve çok mutluydum bu durumdan. inanın çok güzel bir duygu bir bağımlılıktan kurtulmak.

Lakin üniversiteyi izmir Dokuz Eylül kazanmıştım. Kendi halimde evden dershaneye dershaneden eve giden ben bir anda tabiri caizse haram, müstehcen bir diyara düşmüştüm. Çok zordu o başlangıç sürem. Bu arada izmir'i özellikle istemedim. istediğim bölümlerin illerini baştan aşağıya yazdığımda orası gelmişti.

Etraf tabiri caizse kaynıyordu. Ben ise kendimi bir anda burada bulunca afallamış bir ceylan gibiydim. Çok zordu inanın bana. Şehvet hissim etrafta dolaşmak ve bilinçsizce süzmek yüzünden giderek ve giderek artmıştı.

Dediğim gibi ferre izlemeyince sanki şehvetten de kurtulmuşum gibi gereksiz bir güvenle dikkat etmiyordum kendime. Çok dişimi sıktım çok zorlandım. Ve bir iki şurdan izleyim bir iki şurdan derken bir baktım ki tekrar ağına düşmüşüm bu musibetin.

Ve ikinci kez bırakması da birincisi gibi hiç kolay olmadı panpalar inanın bana hiç kolay olmadı.