Hava o kadar soğuktu ki suratımı yalayan rüzgar yakıyordu. Kabanımın cebinden ellerimi çıkartıp hızlı hızlı sürtmeye başladım. Gerçekten çok soğuktu. Sokak sessiz ve karanlıktı. Ürperiyordum ama soğuktan mı, sokağın kasvetinden mi? Bilemiyordum ama karanlık büyüyordu. Korku. Bu düşüncelerden önümde beliren adama çarpınca sıyrıldım. Kafamı kaldırdım ve vicudum büyük bir ürpertiyle dondu hareket edemiyordum. Gözleri masmaviydi ama göz bebekleri yok tamamen mavi. Gözlerim karardı adam uzaklaşıyor somut alemden soyuta geçiyordum. Hareket etmek istesemde zihnim yavaş yavaş kapanıyordu. Göz kapaklarıma hakim olamıyordum. Çok ağır. Kontolü kaybeytim. Ve karanlık. Hayır hayır boşluk daha doğru olurdu.

Gözlerimi açtığımda güneş tüm. Uyku sersemliğinden kurtulmuştum,o soğuk suyun yüzüme çarpmasıyla. Kahvaltı hazırlamak için mutfağa gittim. Dünkü adam masada bana bakıyordu. Tüylerim diken diken oldu.

(A)dam (B)en
A-Dur, herşeyi anlatacam Batuhan.
B-Adımı nerden biliyorsun?
A-Gel otur konuşacak çok şey var. Babanı tanıyorum. dedi duraksadı tanıyorudum. diye düzeltti

Ilk tereddüt yaşadım lakin kimsem yoktu. Cevaplaması gereken sorular vardı.