Artık zaman geçtı. Sinem ve ben hayatımızın baharındaydık. 3 çocuğumuz olmuştu. Her çocuğum için bir kurban kestirdim. Kendi marketimi açtım. Benim dükkanımı açtığım yerde fazla market olmadığından hemen geliştim ve marketler zinciri kurdum Allaha şükür. Sinem ise romanları sayesinde çok tanındı. O para için yazmıyodu. Bi çok kitabını çoğalttırıp kütüp hanelere bile bağışladı. Tam 10 kitabı vardı. Ben hepsinide sinem o kitabı çoğalttırmadan önce okuyodum. Çünkü sinem beni rahat bırakmıyodu. Yazdığı kitabı eğer ben okumazsam o kitabı çoğalttırmıyodu. Ama her kitabını emin olun büyük bi zevkle okudum. Ve her okuduğumda ona tekrar tekrar aşık oldum. O yazdığı kitaplarda erkek karakter hep benim gibi oluyodu. Bundan dolayıda çoğu kez o karakterlerin özelliklerini tahmin edebiliyodum.

Artık yaşlandık ve ikimizde mutluyduk. Çocuklarımızın en kuçuğü dışında hepsinin çocuğu vardı. En küçük çocuğumuz evleneli daha 1 sene olmuştu. Ondan dolayı çocukları yoktu.

Sinem benden 1 sene önce vefaat etti. O öldüğünde hayatım parçalandı. Çünkü benim hayatımı birleştiren tek şey sinemdi. Zaten bende 1 sene sonra dayanamadım kalp krizinden dolayı öldüm. Ölmeden önce arsalarımı en büyük çocuğuma bıraktım. Marketleri en küçük çocuğuma bıraktım ve bankadaki paralar ve sinemin bastırmadığı kitapların tamdıbınıda ortanca çocuğuma bıraktım. Ben son görevimide yaptıktan sonra rahatça canımı teslim ettim ve gerçek huzura kavuştum.

-SON-

(bkz: odinogluthor31) çok teşekkür ederim kardeşim. Sen adamsın.