mantık ve duyguların çarpışması ilginç bir şeydir. mantık size argümanlar sunar. eğer bu kızla ilişkine devam edersen kendini daha da açıkta bırakacaksın. seni zamanı gelince yaralaması için eline daha fazla koz vereceksin der. sizin yaşam tarzı olarak bir orta noktanız yok, belki asla olamayacak der. "kendi duygularını tatmin etmek için" kendisini sevmeni sağladı, bir gün sevmemeye başlarsa yıkılacaksın der. duyguların argümanları yoktur. argümana ihtiyaçları da yoktur. eğer belirli bir süre maruz kalırsanız mantığa karşı kazanırlar. işte bu kadar ilkel şeyler duygular. ne trajikomiktir ki insanın insan olmasını sağlayan şeylerden biri de duygularımızdır.

ben başka sınıftan kızlarla, aynı erkek arkadaşlarımla muhabbet edermiş gibi muhabbet ederdim. kızlarla o kadar rahat konuşurdum ki "kızlarla rahatça konuşabilen erkek" görmemiş insanlar, o kızla çıktığımı veya kıza yavşadığımı bile zannedebilirlerdi. her şeye at gözlüğüyle baktığımızdan olsa gerek. işte o kızlardan bir tanesine çok uyuz olurdu x. onunla yakın bir şekilde konuşmuş olduğum bilgisi kız arkadaşları tarafından kulağına fısıldanınca bana trip atmaya başladı. bu arada z ile araları da başka bir tartışma yüzünden açılmıştı.

trip en kaldıramadığım şeylerden biridir. bir insanın bir insana trip atması benim açımdan empati kuramama yeteneğinin bir dışavurumudur. daha önce x'ten neredeyse hiç trip yememiştim. ikimiz de inatçılığımızdan vazgeçmeyince soğuk savaş ortamı oluştu. ben trip yediğim için kanser olmaktayım, x'in derdini 1 haftada anca anlayabildim. en sonunda "giberim ilk erkek sevdim diyecek çıkıntılığımı da kız tribini de" dedim ve ilk defa kendisiyle dışarıda buluşmak için aradım.