yaz başladığında ailemin bir işi dolayısıyla istanbul'a gittik (istanbul'da yaşamıyoruz). x'in yüzünü görmedikçe mantığımın sesi hislerime karşı "bu kızla senin bir geleceğin yok, ayrı dünyaların insanısınız" demeye başlamıştı. mantık ve duyguların savaşı devam ediyordu bir süredir. eşinden ayrılmış olan teyzemlerde kalıyordum o gün, anneannem de oradaydı.

teyzemle eski eniştemin arası biraz karman çorman. adam buna tokat attı diye ayrılmışlardı. kızını görmek için ayda 2 kere gelirdi falan. küçük kuzenim bu ziyaretlerden biri olan bu günde babasıyla görüşmek istemedi. eniştem camdan anneannem ve teyzemle tartıştı falan, ben mevzu benimle direkt ilgili değil diyerek olaya çok müdahil olmak istemedim ama sonunda kendimi elimde 8'lik inşat demiriyle (o da nereden çıktıysa) eniştemin karşısında buldum. tırsık biridir kendisi ağzını yüzünü kıracaktım da anneannem durdurdu vesaire.

olayın yaşandığı gece benim kafa yandı tabi, adrenalinle uyku da tutmadı düşünüyorum ben koltukta yatarken, ne taktan bir hayat diye. x'ten mesaj geldi. mesajı anlaşılabilecek en uç noktadan anlayıp "yalnızlık" kelimesini içeren bir cümleyle tersledim. tam olarak ne dedim bilemiyorum. orada konuşmayı bıraktık.

yazın ortasında sarhoş bir şekilde beni aradı, daha sonra fark ettim ki arkadaşının doğum gününde içip sapıtmışlar. terslediğim durumdan taviz vermedim. biraz konuştuktan sonra görüşürüz deyip kapattım.