görmezden gelmeye çalıştığım için yaz boyu bir daha görüşmedik.

ince bir ruhu vardı. hoş bir sesi. tatlı bir suratı. benim aklımda kalanlar bunlar. arkadaşlarıma sorarsanız o sene başladığında füzeler nükleer başlıklara evrilmişti. bir kız daha ne kadar güzelleşebilirdi?

yeni eğitim öğretim sezonu başladı, ygs zütümüzde patlayacaktı belli. bizim sınıfımız küçük bir sınıftı, 20 kişi falandık. yani istemesem bile x'le muhatap olacaktım.

etrafımda hep kızlar olmuştur. kızları dinlerim. kızlarla muhabbet ederim. bana "niye diğer erkeler de senin gibi değil napayimsilikyedim ya sen hiç odun değilsin" diyen bir sürü kız oldu. ama bir tanesi, sadece bir tanesi gözümün içine baktı gerçekten.

sınıfın sağ arka köşesinde oturuyordum, önümdeki sırada x vardı. geçen seneki aynı muhabbet, x beni rahatsız etsin ben de onunla ilgileneyim işte. bizim olayımız böyle çocuksu garip bir şeydi. bir öğle arası kafamı koymuş uyuyordum. o da beni dürtüp duruyordu. "ya ne var neden beni rahatsız ediyorsun" dedim. "iştee" dedi. o iştenin anlamı işte değildi hepimiz biliyorduk ama söylemeye çekiniyordu, utanıyordu. ben uyumaya çalışıyordum o ise gözlerini bana dikmişti. başımı yastık yaptığım okul ceketinden kaldırmadan "insanların bana bakması beni rahatsız etmez boşuna uğraşma" dedim. "öyle mi beni de rahatsız etmez"

bu cümleden sonra yaptığım şey yüzünden oldu her şey.

kafamı kaldırdım "iyi öyleyse bakalım kim rahatsız olmadan en uzun süre bakıcak" dedim.

eğer birine karşı duygularınız olduğunu düşünüyorsanız asla böyle bir şey demeyin panpalar. asla.