çok rahat olduğum ve onlara nazik davrandığım için etrafımdaki kızlar bana hep yakın olmuşlardı. benden çekinmezlerdi, kolayca arkadaş olurdum kızlarla. bu kadar çok kız arkadaşım olunca bir de tipimden ya da nezaketimden kızlara karşı tutumumdan mıdır bilmem 2-3 defa çıkma teklifi almıştım. ama diyorum size, ben kendimi bile ciddiye almayan bir insanım. kızlarla sevgili olmak, çıkmak konuları bana hep pembe dizi/aşk dizileri izleyen embesilleri hatırlatır.

hepsine kaçamak cevap verdim. 15 tatilde müsait değilimler mi ararsınız mesaja cevap vermemek mi. erkekler açıldığında giblemeyip yan basan kızın erkek versiyonuydum diyebilirim.. evet belki de türümün tek örneğiyim.

işin daha da komik yanı bu kızların bana çıkma teklif ettiğinden şu ana kadar bile kimsenin haberinin olmamasıdır. hani arkadaş grubunuzda kız arkadaşı olmamış veya sizin olmadığını sandığınız bir eleman olur, siz onunla dalga geçersiniz ama zütüm zütüm kız arıyorsunuzdur ya. he işte o elemanlara artık daha dikkatli bakın. teklifleri reddedenler.

evet lisenin başlarında ben hala yarak kafalı bir ergendim. ama insanların gördüğünden farklı bir dünya görürdüm hayaller perdesinin ardından. insanların giblemediği şeyler giblerdim. giblediklerini de giblemezdim. bu özelliğim hiçbir zaman değişmedi.