Tabi kenarımızda bizi izleyen nergiz teyze komşular şaşırdı bu halimize. Bi süre bize baktıktan sonra onlarda gülmeye başladı.

Artık yatma zamanı gelmişti. Sinem uyuduktan sonra nergiz teyze oturduğu koltuğa yattı ve uyudu. Bende dışardaki yani koridordaki oturma yerlerinden birine yattım. Yine sinemi düşünerek uyudum.

Aradan bir hafta geçmişti ki sinem için ilik bulundu. Artık herkes mutluydu çünkü tedavi başlicaktı artık. Hele o sinemin bu haberi ilk duyduğundaki yüz ifadesini gördüm ya artık ölsemde gam yemem.

Tedevi başladı. Benim içimi gereksiz bi korku sarmıştı ama ne olduğunu bilmiyordum. Hastahanede tam 1 buçuk hafta yattım belki ondandır falan diye düşündüm. Onun için pek önem vermedim.