Hakan, dışarı çıkıp birkaç dakika sonra çocuğun babasıyla birlikte geri geldi. Bu hayatta herkes yaptığının bedelini bir şekilde öder. Hata cezasız kalırsa, hata olmaktan çıkar. Cezasız bıraktığın her hata karşı tarafa verdiğin taviz olarak kalır.

+Hoş geldin.

-Hoş buldum efendim. Bizim çocuk bi eşeklik etmiş gençliğine ver…

+Otur. Şimdiye kadar hangi hatayı görmezden geldiğimi gördün de şimdi gençliğine ver diyorsun?

-Haklısınız efendim. Ne diyeceğimi bilemiyorum.

+Hakan

Hakan: Efendim abi

+Şunun işaret parmaklarını kır oğluna doğru yolu gösteremeyen adam başkasına yol göstermesin. Ayrıca sana 500 bin lira ceza kesiyorum. Yarın öğlene kadar elimde olmazsa kırılmadık tek kemiğini bırakmam.

-Abi kurban olayım merhamet et. Bir daha hata yapmam yemin ederim.

+Hakan tek kelime daha ederse çenesini de kır.

Hakan: Emredersin abi.

Adamın parmağı kırılırken attığı çığlıklar arasında kalkıp çıktım fabrikanın önüne. Numan abiyi beklemeye başladım. Cebimden sigaramı çıkarıp yaktığım sırada karşıdaki ağaçların arasında beni gözetleyen bir çift göz dikkatimi çekti. Bakışlarımı oradan çekerek arkamı dönüp fabrikaya girdim. Elemanların arasından hızlı bir şekilde geçerken Hakan adamın elini bırakıp şaşkınlıkla bana döndü.