bir keresinde neredeyse evden çıkıp gitme noktasına geldiğim bir vaka yaşamıştık ama sonunda gönlüm elvermedi. gece 1 e kadar playstation oynadık yattık. ben uyuyodum bu yine sabah namazına doğru kalktı açtı kapısını. ben hafif uykudan ayılıyodum bu hızlı hızlı yürüdü geldi benim odaya. fısıltıyla bağırıyo bana kankaa diye ben korktum dedim noldu lan deli ? polisler beni soruyo lan dedi.ne polisi olum sığır mısın yat uyu ya allah aşkına dedim. (işte bu sırada artık evi bırakmak geçti içimden.) sonra bu lan polis lan diye diye geldi çömeldi benim yatağın yanına ben korktum iyice tabi dikildim bakıyom buna. sonra bu sustu baktım yüzün ekşitti "nerdesiniz" diye diye ağlar gibi olmaya başladı. anlamadım başta sonra baktım "baba" diye mırıldanıyor bu. içim fena cız etti kalktım sarıldım bunun boynuna dedim gel fuat yatırayım seni. bu yine nerdesiniz diye mırıldana mırıldana yattı sarıldı pikesine uyudu. bende de bir an öyle evi bırakıp gitmekle alakalı düşündüklerim için sebepsiz bir utanç oldu nedense. o buruklukla yatıp uyudum sabah erken kalkacaktım çünkü..