Belki son görüşümüz birbirimizi.
Sen, ben ve izleyen yıldızlar.
Zamanı hatırlatmak için,
Soğuk, tenimizi kesiyor.

iki göz arasında hatıralar,
Nasıl donabilirdi ki?
Islıklarımız bile,
Ahenkle çalınıyor.

Mükemmel olmalıydı ayrılık
Okyanus gibi engin,
Ve su gibi sade.
Parıldamasaydı geçmişimizde,
Yazık olurdu.

Ne sen pişman olmalıydın, ne ben;
Yüreklerimize kazınmalıydı şarkımız,
Ve gözlerimizden okunmalıydı,
Hele ki yıldızlar, sadece bizim için dizilmişken.

Doğru ya da yanlışın,
Zamandı yargıcı.
Ve yıldızlara düşen,
Sade sessiz kalmaktı