Ben 100 lira ama beni bu hayatta görmeniz biraz zor. Genelde iş adamları ve kolej çocuklarının cebinde yaşarım. Ama en kötüsü kolej çocuklarıdir. Onlar yokmu onlar... Tam bir amcik hosafidır. Sirf onlar yüzünden şerefim, gururum alt üst oldu. Keske fakir çocukların cebinde olsaydım onlar en azından değerimi bilirdi.Ne zaman birinin cebinde olsam kimse bana nazik olmadı. Oruspu avrat gibi elden ele dolaştığım da oluyordu harcanip harcanip kullanıldığımda oluyordu. Ulan pekekent bi de iyi davransa beni cüzdanına koysa bi derece. Elinin ayarını gibtimin aldığı gibi buruş buruş cebine sıkıştırıyor. Karım 200 e ve çocuklarım 50 ve 5 liraya da saygıları yok. Artık sesimizi çıkarmanın zamanı geldi. Sesimizi duymalıyız. Benim bu konuşmamı gören diğer lira kardeşlerim bir büyüğünüz olarak sözümü dinleyin. Bizde bir canlıyız bizimde gururumuz var. Artık susmak yok. Gelin bu yolda beraber yürüyelim.