Neyse işte işler iyice gelişti beyler. iyice samimi arkadaş olduk. Ama kanka kardeş ayağı değil. Karışıklık olmasın. Arkadaşız çok yakınız. Günün 7 günü 1 dakika fırsat olsa bile değerlendiriyoruz. Hani dedim ya yıllardır takip ettim falan. Aklımda hiç o düşünceler kalmadı. Böyle iyiydik biz falan. Çıkmayız çıkmayalım gibisinden şeyler oluşmaya başladı. Sonra birbirimizin geçmişini falan anlatmaya başladık. Bi takım şeyler öğrendim bana ters olan. Bi kızın geçmişine acayip takıntılıydım normalde. Neyse işte ilk başlarda aklımı kurcalamadı bişey hissettirmedi bu eskiden yaşadıkları çünkü hoşlantı sevgi falan yok aq. Neden bişeyler hissettirsin ki. Derken 4 5 ay daha geçti. Baktım biz acayip samimiyiz. Telefonda aralıksız 7 saat 8 saat konuşuyoruz. Sanki bu bana karşı bi şeyler hissediyordu amk. [Eski sevdiği çocuk aldatmış bunu. Acı çekmiş baya 2 yıl falan (hala sürmekte eminim) sevmiş o çocuğu. Beni tanıdıktan sonra unutmaya başladığını söylemişti (bir diğer yalanı)] ben de kendimi tutmuyordum artık olan olsun sevceksem severim. Bu da acı çekmiş zamanında bırakmaz beni de sever sahiplenir falan diye koyverdim ipleri her şey akışına gitmeye başladı