çıktım evden , sigaramı yaktım. ağır ağır yürümeye başladım mekâna doğru.
oturdum bir masaya , celladımı beklemeye koyuldum. bu sefer tuborg aldım kendime , bir mesaj vermek için.
bitmemişti benim için ama güçlü görünmek istiyordum ona. sen yokken de yaşayabiliyorum imajı vermek istedim beyler. bana acımasını , üzülmesini istemiyordum. sürekli girişi kolluyorum hah geldi hah gelecek diye.
sonunda girdi gül yüzlüm. nutkum tutuldu , ellerim kitlendi. gözlerim yaşardı beyler. ayağa kalktım , sarılıcaktım
ne olursa olsun sarılıcaktım beyler. hatta belki öpücektim. vereceği tepki umrumda değildi.
bana yaklaştıkça yüzünde bir tebessüm oluştu. sarıldım , sımsıkı hem de
saçlarının kokusunu çektim içime.
ben ne kadar duygusal bir tip olmuştum amk , ağladım omzunda. çocuk gibi ağladım , titreyen kafamdan anlamış olacak ki ayırdı kendinden beni
gözlerime baktı
yine öptü beyler , gözlerimden öptü
belki yanlış bir şey yapıyordum ama o an hiç aklıma bile gelmedi o gördüklerim
oturduk , ellerini tuttum o herif gibi
ellerimize baktı , ağlayarak özür diledi benden.
onu öyle görmeye dayanamıyordum , ağlamasına , uzulmesine. ellerini öptüm
avuç içlerini , parmaklarının her bir boğumunu öptüm. gülerek tuborg şişesini uzattım. elimle de işaret ettim , o da içten bir yaa çekerek gülümsedi.
yine başlamıştım , bırakamıyordum. bağımlısıydım işte.