Az önce üniversitede derste hoca çıkın 5 dakkika konuşun benim yerime ne anlatırsanız anlatın bakalım dedi kimsede çıt yok tabi hocanın kaldırmak istediği kimse ben yapamam edemem dedi sonra ben ısrar edince beni hadi kalk bakalım dedi bende konu serbest mi hocam dedim işte başladım konuşmaya biraz espirili bir mizacım var başladım kendi hayatımı anlatmaya öyle makara kukara sınıfı güldürdüm işte babamla annemle ilgili anılarımda ufaktan anlattım sonra bir iki kişi daha çıktı onlarda içinde aileleri geçen anıları anlattı hoca sonra bi kıza tutturdu sen kalk diye kız ısrarla olmaz hocam dedi en sonunda kız kalktı işte lisesinde üniversiteye anlattı mesele aileye gelince kız 2003 te babam vefat etti dedi gözleri doldu sonra annesini anlatılacaktı ki ağlamaya başladı annem ben lisedeyken köyümüzdeki yüksek bi araziden düştü dedi onuda kaybettim dedi iki abim var onlarda okulu bıraktılar çalıştılar ben buraya gelmek için çok sıkıntılar yaşadım dedi benimde gözlerim doldu baya bu arada hoca kendini nasıl geçindiriyorsun dedi bide mk kız ağlayarak üniversitede işe girdim dedi bursta çıktı Allah a şükür geçiniyorum dedi. benim zoruma gidende panpalar ben ve diğer arkadaşlar ailesinden komik şeylerden bahsederken herkezin gülmesi onun incinmesiydi şimdi ben akşam evi arıcam anamla babamla konuşcam ama o kız... nebilim işte anlatim dedim panpalar içimde hala bi burukluk var o kızın anlattıkları bana hayatın ne olduğunu bilmediğimi gösterdi Ailenin ne kadar önemli olduğunu gösterdi bende içimi kimseye açamadım sizlere paylaştım Ailenizin değerini bilin istedim. Okuduğuz için teşekkürler...