mutfakta boşa vakit harcadığımı düşünüp salona geçtim. karşısındaki tekli koltuğa oturdum. karnının inip kalkmasını seyrettim , dudaklarını izledim. keşke insanlar gözleri açık uyusaydı diye geçirdim içimden. kirpikleriyle yetinmek zorunda kaldım.
bir süre sonra ben de sızmışım zaten.
uyku işte , çok vakitsiz geldi. sabaha kadar izlemek isterdim oysaki.