Tabi ki benimde hayallerim var. Fakat gerçekleştirirken birilerinin beni saatlerce aynı odada tutması ve ya buna zorlaması, hayallerimin ne kadar önemli ve güzel olduğunu kanıtlar hale geliyor.

Ve bunları gerçekleştirmek için bu sıkıcı ve küçük odada durmak zor. Belki de aciz insanlar için hayallerden vazgeçebilecek kadar zor. Yani sırf parası ve 2 hafta izni var diye bu işte çalışmak bazı hayalleri yerle bir edebiliyor. Halbuki bu güne gelene kar bütün bu insanlar bu hayallerle yaşamadı mı? Bugün ne oldu da seni buraya kadar getiren hayalleri sen bırakabiliyorsun?