Evet beyler uzun zamandır aranızda olan, hesapsız takılan 29 yaşında çalışan bir panpanızım. Hikayeme geçiyorum.

Sene 2002. Ben henüz 14 yaşında, ablam 17,annem ev hanımı babamda bizim iyiliğimiz için sürekli çabalayan bir adamdı. Ben o sene Anadolu lisesine girmiştim. Her neyse. Tarih bile aklımda beyler 27 Ağustos 2002. Annem babam ve ablam düğüne gidiyorlar. Ben de gelmek istemiyorum dedim tamam dediler. 2001 model cliomuz vardı. Düğün iznik'teydi. Tabi o zaman istanbul-Bursa-izmir otoyolu yok. Feribotla topçular. Ordan Orhangazi. 40km sonra da iznik. Karşıdan gelen bir TIR'ın altına giriyorlar. Evet beyler o kara günde uğurlarına düşünmeden canımı feda edeceğim ailem artık yoktu.

ilk önce amcamlar geldi. Benim durumdan haberim yok. Yengem ağlamaklı. Amcam titrek sesle Ali (babamın adı) diye ağlıyordu. Bende bişeyden anlamamıştım.

Devam edecek beyler..