Ve o an gördüm onu. Kısa boylu bir beden kaldırıldı ve pançoya konuldu. Way dıbına koyiiim dedim sadece. Ulan vurmuşuz. Ama komutanlar pek te sevinmiyor gibiydi. Çözemedim anasını satıyım. Neyse öğrenecez şimdi.

Sonra tabi hemen haber yayıldı. Vurduğumuz şahıs dün gece ışıkları söndüren mezra köyünün sakiniydi. Karakol komutanı hemen tanımıştı bunu. O ara sıra köye inerdi çünkü. Daha sonra alınan bilgiye göre bunlar iran'dan kaçak sigara getirirken pejak tarafından yolu kesilmiş, haraç istenmiş, tam o sırada iran askeri ateş etmiş ve sahneye biz çıkmışız. Yanında bulunan birkaç genç köylü de atlarına bindiği gibi köye kaçmış, bu 15 yaşındaki çocuk ta kaza kurşununa gitmiş amk. Pejaklılara ne oldu bilmiyoruz. Çocuğun cesedini kan damlaya damlaya karakola getirdik.

Sırayla taşıma işini üstleniyorduk. Sıra bana geldiğinde çocuğun yüzünü gördüm. Ağzı açık kalmış, gözleri kapanmamıştı. Kan karın bölgesinden sızıyordu. Yolda Gökhan bayağı kustu ve hatta pgibolojisi bozuldu. Hayatında ilk kez ceset görmüş çocuk. Buna bi on gün hava değişimi verdiler zaten.

Neyse düşe kalka cesedi karakola getirdik. Ufacık bedeni 4 kişi zor taşıyordu. Boşuna dememişler ruh göçünce beden olduğundan ağır olur diye. Ceset bir müddet karakolda bekletildi, incelendi ve köyden ağıtlar yakarak gelen anne babaya teslim edildi. Bu olay da böylece mıh gibi aklıma çakıldı panpalarım.

Haa adet yerini bulsun "BU DA BÖYLE BiR ANIMDIR"

Okuduğunuz için binlerce teşekkürler kardeşlerim. Şukularınızı ve nickaltılarınızı çok görmeyin bu abinize. Hade bakem iyi geceler...