Burcu yoğun bakımdaymış. Sabah annesi okula göndermek için kalkmış. Burcu'yu uyandırmaya gitmiş. Ama burcu sabah uyanamamış. Boynunda kızarıklık. Nefessiz kalmış. Hastaneye koştum. Tüm arkadaşlarım oradaydı. Kimsenin yüzü gülmüyordu. Sonuçta arkadaşlarıydı. Kalbim yerinden fırlayacak gibiydi. Korkuyordum. Kimse yüzüme bakmıyordu. Zaten daha öncesinde de baktıkları yoktu. Berke geldi yanıma. Neredesin olum sen. Dedi. Cevap veremedim dermanım yoktu. Burcu'yu görmek istiyordum. izin vermediler. Akşama kadar hastanedeydim. Bu yaşıma kadar sigara içmemiştim ama ogün denedim hastanede. Akşam olduğunda kalabalık dağıldı. Topun bakımda genç bir HEMŞiR vardı. Rica ettim. Allah razı olsun kırmadı beni. Maske galoş bone falan giydirdiler bana. Gittim burcunun yanına. Uyuyordu. Hiç tepki vermeden. Elini tuttum. Fiziki dünyada ilk defa. Buz gibiydi. Ama o soğuk eller yabancı gelmiyordu. Omzuma biri dokundu. Arkamı döndüm. Ama kimse yoktu. Hissediyordum sanki burcu yanındaydı. içimdrn bir his Burak abinin yanına gitmem gerektiğini söyledi. Zaten çok tutmadılar da beni burcu nun yanında. Burak abiye beni alması için telefon açtım. Saolsun almaya geldi beni. Ama hala evdekiler benden bi haber. Burak abilere vardığımızda anlattım durumu. Emre sana burcu için çok geç değil demiştim ya. Acele etmeliyiz dedi. Yine yaktı tütsüleri. Evi kararttı iyice. Ve odaklanmaya başladık...