Bu kadar kısa sürede bu yaşadıklarım bana çok ağır gelmişti. Korkuyordum. Ama Burak abi bana çok güven veriyordu. Neler olup bittiğini biliyordu tehlikenin farkındaydı. Gözlerinden okuyordum. Gitmemiz gerektiğini söyledi. itiraz etmedim. Odaklandık bedenlerimize. Yine yüksekten düşer gibi hissettim. Uyandım. Saat 24:30 gibiydi. Burnum kanamamıştı. Sabahın olmasını bekledik. Burak abi evde sürekli tütsü yakıyordu. Sebebini sorduğumda. Bu tütsüler zihindeki fazla düşünceleri atar cevabını verdi. Sanırım bu bizim enerjimize daha fazla hükmetmemizi sağlıyordu. Neydi bu enerji neler yapılabilirdi. Hiçbir fikrim yoktu. Telefonum hala kapalıydı. Evdekiler çoktan polisi aramıştır. Evden kavga ederek çıktım. Okula gitmedim. Burcu öldü. Herkes beni arıyordur. Ne yapacağımı bilmiyorum. Sabaha kadar hiç konuşmadık Burak abiyle. Saat 09:40 civarı bilgisayarı kullanmak istedim Burak abiden. izin vermişti. Biraz facede takılıp kafa dağıtacaktım. Açtım faceyi. O haberi gördüm. Ve Burak abiye 2 saate geleceğimi söyleyip hemen evden çıktım...