Arkadaşlar kusura bakmayın bi takım işlerim vardı yazamadım

Barmenligi öğrendiğimde işten ayrılıcagımı nevzat abiye söyledim işten çıktım saat 8 civarı hava kararmış köşedeki bankta oturup aglayan bir kız. Yanına gidip gitmemek konusunda kararsız kaldım ne olursa olsun diyerekden gittim yanına oturdum kafasını kaldırıp bana kokulu gözlerle bakıyordu gözleri yem yeşil adeta içine hapsediyordu insani kız bana bakar bakmaz aramızdan şu diyalog geçti
+ korkma sadece senin agladıgını gördüm belki yardıma ihtiyacın vardır diye geldim
Kız tek kelime etmeden başını ellerinin arasına koydu ve aglamaya devam etti bende bi yandan fikir üretiyorum ne yapsam diye sesli bi şekilde
+ noldu yakınlarından birine bişeymi oldu ?
Kafasını kaldırdı 2-3 sn baktıkdan sonra
- hayır annem ve babam olucak iki dengesiz beni evden kovdu dedi
Düşünsenize binler akşamın bi körü bankta aglayan evinden kovulmuş bi kız naparsınız ?
Evde bi miktar birikmişim var kıza yardım etmek istiyorum ama yanlış anlamasından korkuyorum yine sesli bi şekilde
+ ismini söylermisin ? Dedim
- rumeysa dedi
+ bak şimdi rumeysa benim bi evim var ama seni oraya zütüremem gördügüme göre çaresizsin seni bi pansiyona zütüriyim bu gece iyice bi dinlen yarın sabah düşünürüz ne olucagını dedim
- ama... ama benim param yokki dedi
Aklıma eski halim geldi be binler dünyada böyle analar babalar varmı gerçekten
+ parayı dert etme gel gidelim hadi dedim
Pansiyona bıraktım kızı telefon numaramıda verdim bişey olursa ara diye ve evime gidip olanları düşünmeye başladım

Okuyan varsa kendini belli etsin de devam ediyim yoksa burda bırakiyim boşuna duvara anlatmiyim beyler