Leyla’nın Görüşü

Kalktığımda babam karşımdaydı. Ağlıyordu. “Gözlerimi sarı sarı görmüştün. Küçükken de görmüştün gözlerimi sarı ama “Sen yanlış görmüşsündür” demiştim hatırlıyor musun baba?” dedim. Babam hemen anlamıştı benim olduğumu ve bana sarıldı. (Daha doğrusu bir binenin bedenine) Annem de hemen arkasından koşup sarılmıştı.

L-“Vaktim çok kısıtlı kalıp sizinle sohbet etmeyi isterdim ama olayları anlatmam lazım” demiştim. “Bizi dağda kurtlar sıkıştırdı. O arada bir binenin gözlerinin kırmızılaştığını gördüm. Yeteneğini biliyordum. Zihnine girdim ve bir tek kurtuluş yolu vardı o da kendini feda edecekti. Buna izin veremezdim. Tam kendini feda edeceği sırada ittim ve kurt benim üzerime atladı. Beraber aşağı düşerken zihnimin bir parçasını bir bineye bıraktım. O da büyüdükçe rüyalarına girmeye başladım ve işte buradayız” dedim Gitmem gerektiğini anlamıştım. Ellerim uyuşmaya başladı. “Baba ben gidiyorum ilerde istediğimiz kadar konuşacağımız zaman gelene kadar görüşürüz” dedim. Babam ise

Lb-“Seni geri cennete göreceğim desene. Kendi bedeninde seni görmek istiyorum bir dahaki sefere” dedi. Daha fazla söz söyleyemeden gittim.