arkamı döndüğümde karşımda ilk defa bir karanlığı gördüm.. gözlerinin akı vardı sadece gözbebeği o kadar küçüktü ki... yüz hatları çok keskindi.. boyu çok uzundu... gözlerine bakarken sanki astral bedenimden bir parça kopuyormuş gibi hissettim..
herşey saniyeler içinde olmuştu.. gözlerinin içine baktığımda sonun geldi dermiş gibi hissettim. vücudumu kaplayan deri sanki etimden ayrılıyormuş gibiydi... gözlerim gözlerindeyken bir anda burcuyu gördüm sanki. vucudum havalandı yerden yarım metre kadar. burak abi de öyle.. konuşmadan anlaşıyorduk burak abiyle ne düşünmem gerektiğini söylüyordu. daha önce internette yazılan şehir efsanesini yaşıyordum. telepati...
bana onun göğsünün ortasının delindiğini ve sanki o deliğin onun enerjisini emdiğini düşünmemi söylemişti. dediklerii harfiyen düşündüm... düşünmemle birlikte gerçekleşmeside bir olmuştu. göğsünün ortasında golf topu gibi bir boşluk onun bedenini emmişti. vüdudundan kopan her parçası yanarak o deliğe girdi sonrasında yok oldu...
yavaş yavaş olaya anlam yüklemeye başladım... amaçlarını anlamak istiyordum... burak abiye ne yapmamız gerktiğini sordum... mehmet. mehmeti bulmalıyız