Unutanın kalbi kurusun demiştik bir kere.

Akrostiş yazardık, sonu zenci ile biten sahnelere kahkahalar atardık, oranlar açardık, hep beraber sevinir hep beraber üzülürdük, final partını heyecanla beklerdik, mutlu son mu yoksa hüsran mı diye iddalara tutuşurduk (incredible panpam selamlar (: ).

Daha niceleri var. Akşam 21.00 dedin mi burası sanki derbi maç varmış gibi olurdu.

Gece 01.00 03.00 arası biterdi o günlük partlar. Bazen sabaha uzardı (:

Ama işte her saniyesi ayrı heyecandı.

Bu hikaye her entrysiyle hikayedir. Böyle güzel anılar çok nadir bulunur şu monoton sıkkın mide bulantıcı fani hayatta.

Keyifleriniz yerinde olur inşallah.

Selametle.