daha on yedi

Bir hafta sonu arkadaş grubumla takılacaktık onu da davet ettim geldi. O gün diğerleri bir yere oturdu biz onlardan ayrılıp gezmeye başladık bilmediğimiz sokaklarda dolaştık gülüştük. Biraz sıkıcı geçmişti ama zaman akıp gitmişti yine de. Sonra beni evime kadar bıraktı ben de ‘’seni otobüse bindireyim sonra eve geçerim’’ dedim ‘’olur’’ dedi sonra otobüsünün gelmesi yaklaşmışken ona bakıp ‘’sarılabilir miyim?’’ deyiverdim istemsizce. Bir şey diyemedi ama çocuk gibi gülümseyip evet dercesine başını salladı ve ilk defa ona orda sarıldım. Hiç bırakmak istememiştim, ben sevgi dolu bir insanımdır anneme, babama, arkadaşlarıma sürekli sarılırım ama ona sarılmak bambaşkaydı. Sonra o otobüsüne bindi ben de evime geçtim.
Zaman geçtikçe daha çok konuşmaya başladık. Sınıfta bazen gelip yanıma oturuyordu. Her çıkış beni evime bırakmaya başladı. Yolda yürürken sürekli gülüyorduk bir sürü bize özel espri anılar oluşmaya başlamıştı. Yine bir gün beni evime bırakırken yürürken birden yanağımdan öptü bayağı utandı o da ben de. Yine bir gün arkadaş grubumuzla dışarı çıktık. Her zaman gittiğimiz mekana oturduk sabah kurstan kaçtığımız için çok erkendi ve deli gibi uykum gelmişti sonra birden başımı onun göğsüne yaslarken buldum sonra orda uyuyuvermişim. Arkadaşlar beni uyandırmak istemiş ama o dokundurmamış ellerimi sevmiş hep.