Kapı biraz zor açıldı. Ev çok tozluydu. Girişte kocaman ve upuzun bir kitablık vardı. Kitaplar hep kimya ve biyoloji ile ilgiliydi. Upuzun bir merdiven vardı. Yukarı çıkmak istedik. Ama yukarı kat çok karanlıktı. Korktuk ve yukarı çıkmadık. Sonra koltuklara oyurduk ve sohbete daldık. Sanki bu evde daha önce korkunç şeyler olmuş gibi korku hikayeleri uydurduk. Tam o sırada saatin çok geç olduğunu farkettik ve eve gitmek istedik. Ama kapılar açılmadı. O sırada ev sallanmaya başladı. Aşırı şiddetli bir deprem gibiydi. Evin içinde oraya buraya savrulduk ve yere düştük. Çok korkmuştuk. Ağlamaya başladık. Merdivenlere tutunduk. Sonra üst kattan çığlık ve ağlama sesleri gelmeye başladı. Sanki bir sürü küçük kız ağlıyor ve bağırıyordu. Yukarı kata doğru baktık. Hala karanlıktı. Ağlama ve çığlık sesleri öyle şiddetlendi ki birbirimizi duyamadık. Yukarı katta ağlayan ve bağıran kim olabilirdi? Hala ev sarsılıyordu. Biz hemen dua okumaya başladık. Sonra sarsıntı ve çığlıklar durdu biz hemen kapıya yöneldik. Kapı bu sefer kolayca açıldı.