Ertesi sabah saat 7.10 da kalktık ve ev halkından kimseyi rahatsız etmemek için sessizce Ayda' yla beraber kahvaltımızı ettik.

Mahalleye en yakın durağa gittik ve belediye ötobüslerinden birini bekledik.

A: Yeni hayatımızdaki ilk iş günümüz.
B: Aynen, yeni ve zorlu hayatımızdaki ilk iş günümüz.
A: Hadi ama, neye canın sıkıldı gene?
B: Babamı, babamızı özledim. Bize kızmasını, bagırmasını özledim. Kafamızı okşamasını, beraber maç seyretmeyi özledim. Eski arkadaşlarımı özledim. Öğrenci olmayı özledim. Özledim..

Hafiften gözüm doldu. Ağlayacakmış gibi oldum. Ayda kafamı omzuna bastırdı.

Otobüs geldi. Bindik ve AVM' ye vardık. Ayda bilet satacak, ben popcorn satacaktım. Kolay işti.

Benim yanımda çalışan bir bayan, Ayda' nın yanında çalışan bir genç vardı.

Benle beraber çalışan kızın adı Tuana' ydı. 1.65 boyunda, hafif dalgalı saçlı, küçük burunlu, yeşil gözlü tatlı bi kızdı.

Etrafıma bakınca bütün çalışanların benim gibi genç insanlar olduğunu farkettim. Bu biraz ilgimi çekmişti. Daha sonra bana bakan Tuana' yı gördüm. 

Tuana: T

T: Selam yeni çocuk, adın Can olmalı.
B: Evet, sen de Aslı'sın galiba.
T: Aynen. Yeni işiniz hayırlı olsun. Öbür yeni gelen kız kardeşin mi?
B: ikizim.

Uzaktan Ayda' ya bakıp selam verdi. Ayda da aynı şekilde karşılık verdi.

Tuana' yla sohbetimiz oldu gün içerisinde. Kendisi benden 1 yaş kücukmüş. 11. Sınıfa gidiyormuş. Ama sadece hafta sonları burda çalışıyormuş.

B: Hangi okuldasın?
T: Buca Anadolu Lisesi.
B: iyi mi?
T: Güzel ya ben seviyorum.
T: Siz ne zamandır bu civardasınız ?
B: Yeni taşındık biz. Buca'ya.
T: Hayırlı olsun.
B: Sağol.

ilk iş gününün bitiminde eve dönüp direk uyudum. içimde sebebini bilmediğim bazı kıpırtılar vardı. Ve bu beni mutlu ediyordu.