Üniversiteye gitmeden önce son enrty

Eve vardığımda annem hemen yanıma koştu ve “Ne oldu sana oğlum” dedi. “Ne olmuş ki” demeye kalmadan dayak yediğimi hatırladım. (Nasıl bir gün geçirmişsem yediğim dayağı dahi hatırlamıyorum.)

b-“Birşey yok anne sadece ayağım kaydı tümsekten biraz aşağı yuvarlandım.” Anneannem kesin anlamıştı dayak yediğimi ve beni savundu hemen.

An-“Fazla ciddi bir yaraya benzemiyor ama biz bakalım. Bir daha tümsekten giderken dikkat et” dedi. Dedem oradan

D-“Bizim zamanımızda tümsekten düşene salak derlerdi. Köyde adı salağa çıkardı. Salak mısın sen oğlum nasıl düştün?” dedi. “Saol dede ya çok yardımcı oldun” dedim içimden.

F-“Dede harbi salaktır kendisi. Belki köyde salak denmesi için bilerek düşmüştür” dedi ve ikisi de kahkahayla gülmeye başladı (Bir Fatih zaten yetiyordu şimdi de dedem başladı amk bahtıma sokasalar)

An-“Sen önce kendine bak bey çocuk en azından salak oluyor sen zütünü o koltuğa sabitlemişsin kök salacan oraya” dedi. “Anneanne hiç yardımcı olmuyorsun” bakışı attım.

F-“Salak olduğuna hemfikiriz yani” dedi ve yine dedemle gülmeye başladılar. Odama çıkıp uyusam iyi olur diye düşündüm. Pansumanı falan yaptılar. Odama çıktım ve uyudum.