Küçücük bir filikada, loş bir ışık altında, rakı sofrasında oturuyorduk onunla, hiç birşeyden haberi yoktu.

Uçsuz bucaksız mavinin ortasında, zifiri karanlıkta içip eğleniyorduk.
En doğru anını kolladım, tam gözlerimin içine bakarken, çıkardım o yüzüğü.

Bu uçsuz bucaksız mavinin ortasında zifiri karanlıkta, o mavi gözlerinle benim hayatımı aydınlatır mısın dedim. Afalladı, ağladı. Tam korkmaya başlamıştım ki, evet dedi. Sarıldım, mutluluktan gözlerim doldu...