Bir türlü mantığını anlayamadım bir çizime bakıyordum. Ben insanın herşeyi öğrenebilceğine inanıyorum.

Bu yüzden benle alakasız hatta hiç kullanmayacağım bir şey bile olsa okuyup öğrenmeye çalışırım. ilerde belli olmaz işime yarayabilir bilgi bilgidir.

Her neyse kütüphaneye biri girdi ama kapıya arkamı dönmüş şekilde oturuyordum. Görmedim kimin girdiğini zaten umrumda değildi tanıdıksa gelir selam verirdi.

Biraz o şekilde oturduktan sonra çizimlerin benim için bir şey ifade etmediğini anladım. Bende fazla kafa yormadım.

Dergiyi yerine koyup çıkışa yöneldim kafamı çevirip oturan kıza baktım az önce o girmişti anlaşılan kütüphaneye.

Güzeldi ama kızlar artık bana temiz gelmiyordu. Sadece bel altı düşüncelerim vardı kızlarla. Bunun dışında bir şey düşünmek istemiyordum.

Kafamı çevirip sınıfa çıkmaya yöneldim oda arkamdan geldi kapıyı açtım çıktık dışarı. Ama acelesi vardı bi kitapta bir şeye bakıyordu edebiyat hocasının yanına gittiğini gördüm en son.

Beni umursamadı sanırım. Üzücü benden hoşlanmasını isterdim. Gerçi biraz geçince para tip çevre bunları duyunca oda beni düşünmeye başlayacak nasıl olsa. Hepsi aynı bu kızlar için değil tüm insanlar için geçerli. Addıbına göre muamele değil parasına göre muamele yapılıyor artık.