https://www.youtube.com/watch?v=D5T2mTkUSzA

+Elini tutar mısınız onun biraz?
-?..
+Bir yere gitmem gerekiyor, elleri üşümesin, sıcak tutun biraz lütfen...
-Peki.

Hemşireye ilettiğim ricamdır kendisi. içim dolu dolu olduğundan, yalnız kalmak istiyorum bir süre. Çünkü her ne kadar kendimi tutamadığım zamanlar olsa da, yanındayken ağlamak istemiyorum. Merdiven katlarına saklanıyorum günlerdir. Soğuk yerlerde buluyorum kendimi. Duvarları yumruklarken. Umuyorum ki kendine geldiğinde kızmaz bana, ellerim kanlar içinde kalıyor her gece ona ulaşamadığımda. Çıldırmış gibi duvar diplerine oturup bakıyorum boş boş. Onun yanındayken de oluyor böyle.

Eski günleri yâd ediyorum, anılarımızın her biri tekrar tekrar canlanıyor gözlerimin önünde, boğuluyorum, nefes alamıyorum. Ne zaman kötü hissetsem yanına koşuyorum, sarılıyorum, öpüyorum. Kokusunu içime çekmek her geçen gün daha fazla bağlıyor beni ona. Belki o orada yatıyor her şeyden habersiz ama ben ona her saniye daha fazla aşık oluyorum. Bazen diyorum ki, çıkarabilsem de katabilsem canımı canına. Can bulsan benimle.

Akşam oluyor, güneş yine terk etti buraları. Çok ihmal ettim onu, gitmem lazım artık. Yine kızacaklar bana ellerimin halinden dolayı biliyorum. Umurumda değil kimsenin ne söylediği. O da kızacak, sinirlenecek, üzülecek biliyorum. Engel olamıyorum. istemiyorum ben artık nefes almayı... Nefes alacak gücü kendimde bulamıyorum her ne kadar umut içinde yüzsem de...