Bi süre sonra raife uyandı bana baktı sonra etrafına baktı. Doğrulmaya çalıştı yapamayınca yardım ettim arkasınada bi tane yastık koydum. Bana bi süre daha baktı ve;
-sen kimsin? Burası neresi?
-ben umut. Yolda yürürken bi anda yere yığıldın. Seni görünce bende hastahaneyi aradım. Burasıda hastahane.

Ona onu takip ettiğimi söylemedim. Ulan zaten söylesem beni sapık sanardı amk.

Sessiz kaldı bi süre. Sonra yine gözlerinden bi kaç damla yaş süzüldü.
-ne oldu neden ağlıyosun?
-neyapacaksın?
-kızma. Sadece merak ettim.
-merak etme ozaman.
-peki. Çay istermisin raife?
-adımı nerden biliyosun?
-aşağıda giriş işlemlerini yaparken kimliğine baktım. Ordan yani.
-peki . Bi çay hiç fena olmazdı aslında.
-ozaman bekle beni hemen geliyorum dedim.

Kantine indim 2 çay alıp yukarı çıktım. Çaylarımızı içtik falan neyse konuştuk biraz. Yani 2 saat falan. Konuşkan birisi ama asla boş konuşmuyo dedi koduda yapmıyo. Garip bi kızdı. Yani tanıdıklarıma göre.