Biraz daha kurcaladım çantasını ama sadece bi yaşlı kadın ve adamın olduğu fotoğraf çıktı. Bende aldıklarımı yerine koydum ve çantayı masanın üzerine bıraktım.

Telefonumu elime aldım. Sessizdeydi. Annem ve babam aramıştı. Hiç sallamadım. Ama burda kalıcaktım. Aradım babamı ona bi arkadaşımda olduğumu ve eve gelmiceğimi söyledim. Bana her zamanki gibi biraz bağırdı ve kapattı telefonu.

Bu tartışmadan sonra yattım ve uyudum. Uyandığımda sabah saat 05.00 dı. Raife hala uyuyodu. Yanına bi sandalye çektim yavaşça onu izlemeye başladım. Bakın yüzü okadar güzeldi ki size anlatamam. Ama şunu söyliye bilirim;
Hani babilin asma bahçelerini bilen bilir. Aynı kendimi orda gibi hissediyodum. O kadar güzeldi.